Ekaterina Chilikova

Ekaterina Chilikova

  Nieumarła| Duch | Zamordowana

 

   

Barwna dziewczyna przedstawiała się ciekawie, gdy była rozgniewana. Złość zupełnie kłóciła się z jej wyglądem. Włosy nieumarłej rozczochrały się, kiedy z całej duchowej i fizycznej siły kopnęła rosłego faceta w plecy. Poleciał na podłogę, lądując na brzuchu. Oboje zdawali się być odrobinę przezroczyści...
- Hej! Eka, jak możesz?! Ja nic nie zrobiłem! - krzyknął oburzony.
- Nic nie zrobiłeś, oczywiście! Wiem, że świsnąłeś mi moje widokówki! No dalej, gdzie one są? Gadaj, albo wyślę cię na tamten świat, tym razem NAPRAWDĘ.
- Heh, chciałbym... - mruknął ponuro poszkodowany. - Po co ci niby jakieś przedmioty? Przecież i tak nie żyjesz...
- Wynocha mi z tym negatywnym nastawieniem! - ryknęła Ekaterina. - Wartość sentymentalna, mówi ci to coś? Dopóki jestem na Ziemi nie muszę się wypierać tego, co dla mnie ważne, ot co! A ciebie nic nie uprawnia do bycia złodziejem!
- Jesteś taka idealistyczna - przewrócił oczami, wstając. Przyglądał się przyjaciółce, aby wyczuć, czy nie chciała przewrócić go jeszcze raz, ale dziś miała mu chyba jednak odpuścić tortury.
- A TY wszystko olewasz. I jeszcze nie szanujesz własności prywatnej - prychnęła z pogardą.
- E, ludzie, nie chcę przeszkadzać, ale w Audubon Park widziano nowego ducha. Może byście się zebrali i zrobili z tym porządek? - wtrącił się posiwiały, a zarazem zaskakująco młodo wyglądający mężczyzna, z werwą wchodząc do pokoju. Przywitały go ciężkie westchnienia.
- No skoro trzeba... - z ociąganiem odpowiedziała młoda kobieta, ale dość szybko ruszyła do drzwi frontowych. 
- Nie chce mi się... - utyskiwał towarzysz, ruszając za nią. - Czekaj, nie idź tak szybko...
- Nie myśl, że ci odpuściłam! Jeszcze z tobą nie skończyłam i jeżeli po powrocie z roboty nie zwrócisz mi CAŁEJ mojej własności, to ci nogi z reszty ciała powyrywam. Nawet jeśli teoretycznie jesteś bezcielesny, spokojna głowa. Coś wymyślę... - zerknęła na niego złowrogo, by nie miał wątpliwości, czy mówi poważnie.
- No dobra, dooobra... Zwrócę ci te głupie pocztówki, tylko zaczekaj na mnie chwilę... ! - poddał się, biegnąc za nią.
Kiedy wychodzili, pożegnał ich chichot obecnych w domu nieumarłych.

~✝~Opis wyglądu~✝~

Charakterystyczna kobieta w wieku dwudziestu kilku lat. Wygląda na znacznie młodszą mimo, iż nie należy do niskich osób. Ma zielone oczy i falowaną fryzurkę do ramion w kolorze "stonowanej tęczy" (ciemne odcienie fioletu, różu, niebieskiego i zieleni). Kilka kosmyków jest odrobinę jaśniejsze niż reszta. Ubiera się bardzo kolorowo w lekko zwariowanym, kontrastowym stylu.

Wyglądu przykładowego postaci użycza:

 Jodelle Ferland

❝ Po prostu uwielbiam "Ghost Town" The Specials (Lamberta też, tak swoją drogą) i "Walking With A Ghost" zespołu Tegan and Sara... Czy to ironiczne?❞

Możesz poznać postać poprzez wiadomości kreatywne

 

 

Inni przeczytali także: 

      ❧ Broadminded Island ~ Prolog

      ❧ Dzieje Emeraldy ~ Rozdział 1 (część I)

 

 

Kari Erichsen

Kari Erichsen

  Człowiek | Detektyw amator | Studentka

 

- Przed państwem Kari Erichsen! - zaanonsował starszy, dystyngowany mężczyzna i na piąte już dzisiaj miejsce zbrodni wkroczyła zwyczajnie wyglądająca dziewczyna w traperach, czarnych dopasowanych spodniach oraz trochę wyciągniętym ciemnobrązowym swetrze. Krótko rzuciła okiem na pomieszczenie, a także wszystkie obecne tam osoby i ani odrobinę nie zmieniając znudzonego wyrazu twarzy stwierdziła:

- Zwińcie tego. Ten facet zabił - wskazała obojętnie na przystojnego chłopaka w podobnym wieku. Wyznaczony rzucił się do ucieczki, lecz policjanci okazali się od niego szybsi. Wyprowadzili go na zewnątrz.
- Jak panienka to stwierdziła? - spytał oniemiały komisarz.
- Ach, po prostu wyglądał na takiego. Miał tą charakterystyczną nienawiść w oczach, inną niż większość ludzi. W ogóle nie było trudno, gościu nie potrafi najlepiej udawać... Szok, że sami na to nie wpadliście. Przypomnijcie mi, za co wam płacą w tym mieście?
- Że też zdążyłaś się przyjrzeć oczom... - wtrącił szybko człowiek, który wcześniej ją zapowiedział. Uśmiechnął się. - W takim razie jak rozszyfrowałaś tamtą spokojną kobietę, którą skazali dzisiaj w południe?
- Och, ona z reguły w ogóle na taką nie wyglądała. Grała aż zbyt dobrze... Każdy człowiek ma jakąś niespójność, głupotę, za którą można go podejrzewać... Ona przemyślała wszystko na tyle idealnie, że taki przypadek naprawdę nie miał prawa się zdarzyć - wzruszyła beznamiętnie ramionami. - Nudzi mi się, Ambrose... Naprawdę, żadnej ciekawej sprawy. Nawet przez pięć minut nad jedną nie pomyślę - pożaliła mu się, zupełnie ignorując policjanta, który wciąż przed nią stał. - Pójdziemy na lody?
- Czasem naprawdę zachowujesz się jak dziecko - rzucił jej partner z dobrodusznym śmiechem, po czym zaoferował podopiecznej ramię. Kari chwyciła go pod rękę i po prostu wyszli razem, jak gdyby nigdy nic.

~☕~Opis wyglądu~☕~

Dwudziestokilkuletnia, blada dziewczyna średniego wzrostu o czekoladowych oczach i długich włosach w odcieniu ciemnego blondu. Lubi dopasowane, lecz kryjące ubrania, najlepiej w ciemnych kolorach lub odcieniach beżu. W zimne dni często nosi prochowiec, czasem zakłada też na głowę czapkę w stylu Sherlocka Holmesa.

Przykładowy wygląd postaci:

❝ Pytasz, co jest najważniejsze? Dedukcja, indukcja, koncentracja, powściągliwość... I przynajmniej jedna osobliwość. ❞

Możesz poznać postać poprzez wiadomości kreatywne

 

 

Inni przeczytali także: 

      ❧ Broadminded Island ~ Prolog

      ❧ Dzieje Emeraldy ~ Rozdział 1 (część I)